Dieuwertje van der Linden

Ik schrijf er wel eens vaker over: als je strategisch inzet op het design van een merk dan is je merk langer houdbaar.
Ja ja, heel leuk Dieuw, maar noem eens een voorbeeld?

In 2014 werd ik door mijn eerdere loopbaancoach Gwendolyn gevraagd om de visuele identiteit van haar nieuwe bedrijf te ontwerpen. Dat deed ik natuurlijk met alle liefde! Het was een van mijn eerste identiteiten als zelfstandig ontwerper.
Het ontwerp ontstond in samenwerking met haar en haar man en zakenpartner Rob. Een ontwerp wat ze vervolgens volledig omarmden. En dat laatste is van cruciaal belang!
Intodrives ontstond vanuit de behoefte het anders te doen dan de bestaande scans. Meer subtiliteit en nuances in de scans, dus ook in de visuele identiteit. De bestaande drijfverenscans gebruikten allemaal harde primaire kleuren om drijfveren en weerstanden te visualiseren. Dat zouden wij dus niet doen.
Zo ontstond een volledige stijl op basis van de genuanceerdere kleuren van de drijfveren. Dit werd compleet doorgevoerd in alles wat ze maar konden bedenken: van visitekaartjes tot certificaten en rapportages, van website tot team spellen.
Inmiddels is Intodrives een begrip in coachland, omdat Gwendolyn en Rob zo standvastig waren het merk door te voeren zoals zij dit in gedachten hadden.

En we staan niet stil, want een merk staat nooit stil. Op dit moment zijn we weer bezig met het maken van materiaal dat coaches kunnen gebruiken bij hun werk en wordt de nieuwe website gebouwd. Allemaal doorontwikkeld op de visuele stijl die in 2014 als basis neergezet is.

10 jaar geleden zei ik al tijdens een kennismaking met een samenwerkingspartner dat ik niet maak wat ik mooi vind. Hij keek me in eerste instantie vreemd aan, maar toen ik het toelichtte kon hij dat alleen maar waarderen. Niet lang geleden zei hij nog tegen mij dat hem dit altijd was bijgebleven.

Maar waarom maak ik niet wat ik of mijn klant mooi vindt? Dat heeft te maken met verschillende zaken.
Om er twee te noemen: smaak en communicatie.
Smaken zijn bijvoorbeeld zo ontzettend verschillend. Wat ik en de opdrachtgever mooi vinden, hoeft niet zo bij de doelgroep te landen. Mooi wil niet altijd zeggen dat het ook communiceert wat de doelgroep raakt of ziet in het merk.
Zo heb ik het in processen met klanten voor zien komen dat we toch het “mooiere” ontwerp even naast het strategisch en communicatief betere ontwerp gezet hebben. Het werd zo geliefd door het communicatieteam, maar het landde helemaal niet bij de stakeholders.
Of ontwerpen die zo krachtig zijn en geliefd worden door de opdrachtgever, maar een hele doelgroep missen in de uiting. “Kill your darlings” wordt het op dat moment, want mooi is in dit geval niet communicatief toereikend.

Daarom kijk ik als designer strategisch naar de ontwerp keuzes. Soms betekend dit dat het mooiere ontwerp plaats moet maken voor het communicatief betere ontwerp. Het moet dan even landen bij de opdrachtgever dat het design op een andere manier beter communiceert bij de doelgroepen.

En daarmee wordt het beste ontwerp eigenlijk toch wel het mooiste.

Vroeger vond mijn oma het altijd zo bijzonder hoe ik kleuren combineerde. Kleuren die volgens de regels niet bij elkaar zouden passen, maar het toch echt wel deden. Met een pak stiften voor ons, testte ze haar kleindochter van circa 8 op kleurcombinaties. Ik stond er niet zo bij stil en vond het de normaalste zaak.
Ook later, als tiener, koos ik de kleurrijkste kledingstukken uit om te dragen. Later ebde dat weg. Bang om anders te zijn? Volwassenen moeten toch wat serieuzer gekleed zijn?
Ook in mijn werk als designer ging kleur in de basis weg: elk design moest in basis in zwart-wit werken. Pas later kwamen de kleuren. Ik heb ook daadwerkelijk een “zwarte” tijd gehad, in zowel kleding als design.

Toch lijk ik wat kleuren betreft anders te zien dan anderen (ik heb hele discussies met mijn partner of iets nu blauw of groen is!). Ik zie de kleurtonen die erin zitten, en daardoor zie ik wat ermee gecombineerd kan worden.

Met het inrichten van eigen woonruimten kwam dat bijzondere combineren van kleuren weer terug. Eerst voorzichtig, nu weer wat meer uitgesproken. Mijn moeder kijkt me vaak nog aan met “huh, okeeee, ga je die kleuren echt gebruiken?” Met daarop volgend “ach ja, jou kennende komt er altijd wat moois uit”.

Mijn oud-buurvrouw/vriendin vroeg me nog te hulp met kleuren kiezen, stond versteld dat ik zo snel de knoop doorhakte (ja, het is maar verf), en appte me toen het op de muren kwam: help, komt dit wel goed?!
Jazeker kwam het goed 😉

En ook mijn designs volgen. De afgelopen jaren heb ik veel kleurrijkere designs mogen maken voor mijn opdrachtgevers. Nooit gedacht dat ik daar weer op terug zou komen!

(En bij mijn oma ligt nog steeds een pak stiften, voor de achterkleinkinderen om met kleuren te toveren 😉 )

Ik betrap me er zelf nog weleens op. Super enthousiast over een eigen project en wil meteen aan de slag. Al snel merk ik: dit gaat helemaal nergens heen. STOP!

Eerst beginnen bij het begin. Daar wijs ik opdrachtgevers op en is zoooo belangrijk. En wat is dan dat begin? Dat is het onderzoek dat leidt tot een weloverwogen strategie. Die strategie kan op verschillende momenten in bedrijfsprocessen bepaald en ingezet worden.
Met deze strategie bepaal je vooraf wat je gaat doen en voor wie. Het geeft een goede houvast in het vervolg van je proces. In mijn geval het design proces. Door de kern goed vast te leggen in deze strategie kan doelgerichter naar een passend design toegewerkt worden. Dit werkt uiteindelijk efficiënter en roept minder smaakdiscussies op dan zonder een strategie.
Het is een onderbouwde design oplossing die past bij jouw vraagstuk.